Θα μπορούσε μία… αποικία κουνουπιών να ακυρώσει τουριστικό έργο ύψους 28 εκατ. ευρώ; Όσο παράδοξο και εάν μοιάζει η απάντηση είναι καταφατική. Η υπόθεση που αποκαλύπτει σήμερα το Capital.gr συναγωνίζεται επάξια το κωμικοτραγικό στόρι της ανάπλασης του Βοτανικού, η οποία ακυρώθηκε με «επιχείρημα»- μεταξύ άλλων - ότι θα έχαναν την ησυχία τους οι κορμοράνοι.
Όλα ξεκίνησαν πριν από λίγους μήνες όταν το Ταμείο Αποκρατικοποιήσεων προκήρυξε διαγωνισμό για την παραχώρηση έκτασης – «φιλέτο» που βρίσκεται σε μία από τις πλέον ανερχόμενες τουριστικές περιοχές της Ελλάδας, σε κοντινή απόσταση από την Αθήνα. Για το ακίνητο εκδήλωσε, όπως πληροφορείται το Capital.gr, ξένος επενδυτικός όμιλος που επιδίωκε να υλοποιήσει ένα σύνθετο τουριστικό κατάλυμα με ξενοδοχειακή μονάδα και πολυτελείς κατοικίες.
Τα προβλήματα όμως, ξεκίνησαν όταν ο επενδυτής ανακάλυψε σε επιτόπια επίσκεψη ότι το πολλά υποσχόμενο οικόπεδο γειτνιάζει με ελώδη έκταση, ήτοι βάλτο που αποτελεί ιδανική κατοικία για κουνούπια. Οι ξένοι θεώρησαν ότι το πρόβλημα λύνεται, αφού στην παρακείμενη στο οικόπεδο έκταση τα κουνούπια θα μπορούσαν να απομακρυνθούν με φυσικούς τρόπους και εξάλλου, σε μία χώρα που διψά από επενδύσεις ένα έλος δεν θα μπορούσε να αποτελέσει σοβαρό εμπόδιο.
Ωστόσο, υπολόγισαν… χωρίς τον ξενοδόχο, εν προκειμένω το άρθρο 20 του Ν.3937/2011. Σύμφωνα με αυτό, παράκτιες-τουριστικές εκτάσεις που γειτνιάζουν με μη οριοθετημένο υγρότοπο, επιφάνειας μεγαλύτερης των 80 στρεμμάτων, θα πρέπει να καταγράφονται. Θα πρέπει, δηλαδή, ο περιβαλλοντολόγος που ενεργεί για λογαριασμό του Δημοσίου να προχωρά σε ένα είδος «απογραφής» του εκάστοτε υγροβιότοπου και στη συνέχεια να προτείνει στον επενδυτή τρόπους αξιοποίησής του.
Όπως πληροφορείται το Capital.gr, το Δημόσιο τελικώς απαγόρεψε δια ροπάλου στον επενδυτή να παρέμβει με κάθε τρόπο στο έλος. Περιττό να αναφερθεί ότι ο επενδυτής ούτε να δημιουργήσει πάρκο ούτε να φυτέψει δέντρα που αποθαρρύνουν τη συγκέντρωση κουνουπιών μπορούσε. Αντίθετα, οι ξένοι επενδυτές θα έπρεπε όχι μόνο να διατηρήσουν την ελώδη έκταση αλλά και να την αναδείξουν! Μάλιστα, μεταξύ των μέτρων προστασίας της υδάτινης έκτασης που θα έπρεπε να λάβουν ήταν η ίδρυση σχήματος ειδικού σκοπού, που θα λειτουργούσε ως «παρατηρητήριο» των… μυστικών του βάλτου.
Εάν, λοιπόν, ο επενδυτής ήταν… επίμονος και ήθελε να υλοποιήσει το τουριστικό έργο θα έπρεπε να συμπεριλάβει στο τίμημα για την απόκτηση της προς αξιοποίηση έκτασης και το κόστος αγοράς και συντήρησης του έλους. Κάπως έτσι το deal χάλασε, αφού προκειμένου η συγκεκριμένη επένδυση να «σταθεί» χρηματοοικονομικά, θα έπρεπε να υπάρξει ένα γενναίο «κούρεμα» στο τίμημα που ζητούσε το ΤΑΙΠΕΔ, μιας και η συνύπαρξη με την αποικία των κουνουπιών μείωνε εύλογα την αξία του «φιλέτου».
Μετά την απομάκρυνση από το Ταμείο
Η παραπάνω …απόπειρα επένδυσης αντικατοπτρίζει την πραγματικότητα που αντιμετωπίζουν όσοι επιθυμούν να κάνουν δουλειές στην Ελλάδα. Ένα ακόμη βασικό σημείο που αποθαρρύνει τους επενδυτές; Το γεγονός ότι το ΤΑΙΠΕΔ (οι σύμβουλοί του κτλ) δεν αναλαμβάνει ευθύνη, εάν το περιεχόμενο των εγγράφων που λαμβάνει από αυτό ο επενδυτής αποδειχθεί ότι είναι αναληθές. Και όπως αναφέρουν παράγοντες της αγοράς, η αποποίηση ευθύνης από το ίδιο το Δημόσιο αυξάνει με το «καλημέρα» το ρίσκο της επένδυσης και μειώνει την αξία των προς παραχώρηση ακινήτων.
Εάν ληφθεί υπόψη η πολυνομία και οι γκρίζες ζώνες που χαρακτηρίζουν το ελληνικό «σύστημα», όπως έχει αναφέρει στο Capital.gr ο τέως πρόεδρος του ΣτΕ και επικεφαλής της ελληνικής εταιρείας δικαίου πολεοδομίας και χωροταξίας Κωνσταντίνος Μενουδάκος, γίνεται αντιληπτό γιατί τα περισσότερα επενδυτικά εγχειρήματα καρκινοβατούν.
Δεν είναι τυχαίο ότι ακόμη και για ιδιωτικές επενδύσεις (που τελικώς λειτουργούν μόνο θετικά για τη χώρα), όπως το Costa Navarino απαιτήθηκαν 3.000 υπογραφές και περισσότερες από 500 εγκρίσεις, ενώ η τουριστική επένδυση, ύψους 100 εκατ. ευρώ, της αμερικανικής NHC στην Κέρκυρα χρειάστηκε πολύ καιρό να «ξεκλειδώσει» εξαιτίας ενός ανενεργού ραντάρ…
Του Δημήτρη Δελεβέγκου
http://www.capital.gr/story/2207626