Επενδύσεις που θα μπορούσαν να δημιουργήσουν χιλιάδες θέσεις εργασίας και να αυξήσουν το ελληνικό ΑΕΠ σε μια κρίσιμη περίοδο παραμένουν επί σειρά ετών στον αέρα. Οι λόγοι πολλοί, με σημαντικότερους την ελληνική και ευρωπαϊκή γραφειοκρατία, αλλά και την αργή ταχύτητα με την οποία τελεσιδικούν δικαστικές και διοικητικές προσφυγές. Βέβαια, υπάρχουν και κάποιες φορές που οι καθυστερήσεις είναι εντελώς αδικαιολόγητες. Είναι χαρακτηριστικό ότι υπάρχουν περιπτώσεις που ο χρόνος που χρειάστηκε για να ολοκληρωθούν οι διαδικασίες υπερέβη τη δεκαετία. Μάλιστα, ακόμα και επενδυτικά σχέδια που έχουν ενταχθεί στον πολυδιαφημισμένο νόμο fast track, ο οποίος προβλέπει αδειοδότηση σε διάστημα μηνών –και σε διαφορετική περίπτωση αυτόματη, αυτοδίκαιη αδειοδότηση– παραμένουν μετέωρα. Την κατάσταση αυτή γνωρίζουν πολύ καλά όχι μόνον Ελληνες επιχειρηματίες αλλά και ξένοι, όπως και πρεσβείες ξένων κρατών που έχουν επανειλημμένως κληθεί να υποστηρίξουν επενδύσεις ομίλων από τις χώρες τους στην Ελλάδα. Η κατάσταση, παρά τις προσπάθειες του Μεγάρου Μαξίμου προς αυτήν την κατεύθυνση, έχει μεν αλλάξει πολύ από το καλοκαίρι του 2009, αλλά όχι όσο θα έπρεπε. Χρηματοδοτημένες επενδυτικές προτάσεις πολλών δισεκατομμυρίων ευρώ παραμένουν μετέωρες, άλλοτε εξαιτίας της ελληνικής γραφειοκρατίας, άλλοτε της ευρωπαϊκής, άλλοτε της αργής ταχύτητας με την οποία τελεσιδικούν δικαστικές και διοικητικές προσφυγές και άλλοτε, απλώς... αδικαιολόγητα. Υπάρχουν περιπτώσεις που ο χρόνος που χρειάστηκε για να ολοκληρωθούν οι διαδικασίες υπερέβη τη δεκαετία! Την κατάσταση αυτή γνωρίζουν πολύ καλά όχι μόνον Ελληνες επιχειρηματίες, αλλά και ξένοι, όπως και πρεσβείες ξένων κρατών που έχουν επανειλημμένως κληθεί να υποστηρίξουν επενδύσεις ομίλων από τις χώρες τους στην Ελλάδα. Και όμως, πολλές από τις επενδύσεις αυτές θα μπορούσαν να έχουν προσθέσει ήδη χιλιάδες θέσεις εργασίας, φορολογικά έσοδα στον προϋπολογισμό και έμμεσες αλλά σημαντικές θετικές επιπτώσεις στις τοπικές οικονομίες. Ασφαλώς, κάποιες φορές, οι καθυστερήσεις μπορεί να οφείλονται στους ίδιους τους επενδυτές, όμως με τις ταχύτητες που προχωρούν οι σχετικές αδειοδοτικές διαδικασίες δεν είναι παράξενο που τράπεζες ή ιδιωτικά κεφάλαια κάνουν πίσω τελικά, όταν έπειτα από χρόνια φτάνει η κρίσιμη ώρα. Σύμβουλοι επιχειρήσεων αναφέρουν ως χαρακτηριστικό της κατάστασης που επικρατεί το γεγονός πως επενδύσεις που έχουν ενταχθεί στον νόμο του fast track, ο οποίος προβλέπει αδειοδότηση σε διάστημα μηνών –και σε διαφορετική περίπτωση αυτόματη, αυτοδίκαιη αδειοδότηση– παραμένουν αίολες. Η κατάσταση, παρά την επιτακτική ανάγκη για επενδύσεις που έχει η οικονομία και παρά τις προσπάθειες του Μεγάρου Μαξίμου προς αυτήν την κατεύθυνση, έχει μεν αλλάξει πολύ από το καλοκαίρι του 2009, αλλά όχι όσο θα έπρεπε. Η παραπάνω ημερομηνία - ορόσημο δεν αναφέρεται τυχαία: ήταν τότε που έγινε γνωστό ότι χρειάστηκαν περισσότερες από 3.000 υπογραφές «αρμοδίων» και μη από το 1997, για να μπορέσει να προχωρήσει η πρώτη φάση της επένδυσης Costa Navarino, την οποία υλοποίησε η ΤΕΜΕS, συμφερόντων του ομίλου Κωνσταν-τακόπουλου στη Μεσσηνία. Είναι χαρακτηριστικό πως σύμφωνα με τις τότε αποκαλύψεις, έγιναν πάνω από 60 δίκες σε όλους τους βαθμούς, εκδόθηκαν περισσότερες από 25 αποφάσεις του νομαρχιακού συμβουλίου, πάνω από 40 δημοτικών συμβουλίων, περισσότερες από 20 υπουργικές ή κοινές υπουργικές αποφάσεις και 600 αδειοδοτήσεις και γνωμοδοτήσεις για να προχωρήσει το project. Η 12ετία του Costa Navarino, όμως, δεν είναι το μεγαλύτερο διάστημα.
Περισσότερα από 13 χρόνια χρειάστηκαν για να κάνει το ελληνικό κράτος 17 χιλιόμετρα σιδηροδρομικής γραμμής που ενώνουν το λιμάνι του Πειραιά με το εθνικό δίκτυο στο ύψος του Θριασίου.
Σήμερα, σύμφωνα με την Παγκόσμια Τράπεζα, η Ελλάδα έχει κάνει άλματα όσον αφορά τη διευκόλυνση της ίδρυσης επιχειρήσεων. Συνολικά σε ό,τι αφορά την επιχειρηματικότητα, ανέβηκε στην 72η από την 100ή θέση. Ομως η 72η θέση προφανώς και δεν είναι επαρκής για να προσελκύσει τις επενδύσεις για τις οποίες διψάει η οικονομία.
Του ΗΛΙΑ Γ. ΜΠΕΛΛΟΥ
Πηγή: Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ