Διάβαζα τις εφημερίδες της 12ης Μαρτίου 2014 και δεν πίστευα στα μάτια μου. Μέγα θέμα έχει δημιουργηθεί από τη δημοσίευση στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως της απόφασης για τη μεταβίβαση ακινήτων στο ΤΑΙΠΕΔ, μεταξύ των οποίων είναι και 137 διαμερίσματα από τα προσφυγικά της λεωφόρου Αλεξάνδρας. Η υποψήφια περιφερειάρχης του ΣΥΡΙΖΑ (αυτή που μας δήλωσε ότι αλλιώτικα μαζεύουν τα σκουπίδια οι μνημονιακοί και αλλιώτικα τα μαζεύουν οι αντιμνημονιακοί) ζήτησε να τοποθετηθούν επίσημα οι άλλοι υποψήφιοι (Σγουρός και Κουμουτσάκος) για το κρίσιμο αυτό θέμα των προσφυγικών πολυκατοικιών.
Η κ. Δούρου δεν προτείνει απολύτως τίποτα το συγκεκριμένο με τη δήλωσή της ότι «η πρώτη περιφέρεια της χώρας, η Περιφέρεια Αττικής, οφείλει να γίνει προπύργιο προστασίας της πολιτιστικής και ιστορικής κληρονομιάς της χώρας. Οφείλει να αναλάβει πρωτοβουλία για την προστασία διατήρησης της ζώσας ιστορίας της Αθήνας, με αρμονική ένταξη στον ιστό της και του συγκροτήματος των προσφυγικών κατοικιών». Η «αρμονική ένταξη» των προσφυγικών κατοικιών «στον ιστό της Αθήνας» εμένα δεν μου λέει απολύτως τίποτα και δεν εμπεριέχει καμία πρόταση, παρά μόνο πολιτική γενικολογία.
Από κοντά ήλθε σε συμπαράσταση και ο άλλος εκλεκτός του ΣΥΡΙΖΑ για τον Δήμο της Αθήνας, κ. Γαβριήλ Σακελλαρίδης, ο οποίος δήλωσε ότι «αυτοί που ξεπουλούν τα προσφυγικά, σήμερα μέσω του ΤΑΙΠΕΔ, ευθύνονται για την ερήμωση και την εγκατάλειψή τους... τη στιγμή μάλιστα που θα μπορούσαν να καλύπτουν τις ανάγκες σε χώρους που έχει ο Δήμος της Αθήνας».
Επιπλέον, θεωρεί ότι είναι μια «πολύ αρνητική εξέλιξη το πέρασμά τους στο ΤΑΙΠΕΔ και κινδυνεύει να χαθεί ένα εξαιρετικό κτιριακό συγκρότημα και ένας χώρος ιστορικής μνήμης και κληρονομιάς. Τα προσφυγικά αποτελούν αναφορά για το παρελθόν μας και ταυτόχρονα ένα μνημείο αρχιτεκτονικής που χαρακτηρίζεται ταυτόχρονα και από λειτουργικότητα». Αυτός ο νέος, κάθε φορά που ανοίγει το στόμα του να πει κάτι, επιβεβαιώνει απόλυτα το απόφθεγμα του Mark Twain «it is better to keep your mouth closed and let people think you are a fool, than to open and remove all doubt».
O κ. Σακελλαρίδης κάνει προτάσεις οι οποίες συνοψίζονται στα ακόλουθα: «Η “Ανοιχτή Πόλη” έχει ολοκληρωμένη πρόταση για την αξιοποίηση του κτιριακού συγκροτήματος των 8 πολυκατοικιών των προσφυγικών. Συγκεκριμένα:
Η μία πολυκατοικία από αυτές θα μπορούσε να λειτουργήσει ως ξενώνας για τους συγγενείς των ασθενών στον “Αγ. Σάββα”, ένα πάγιο αίτημα των ανθρώπων που έρχονται να συμπαρασταθούν στους δικούς τους.
Ενα μουσείο για τους πρόσφυγες ώστε η ιστορική μνήμη να μένει ζωντανή και η επαφή με το ιστορικό παρελθόν μας. Χώροι στέγασης συνεργατικών εγχειρημάτων που θα μπορούσαν να λειτουργήσουν ως κοιτίδες καινοτομίας. Επιπλέον στόχος είναι η αξιοποίηση του ΕΣΠΑ για να αξιοποιηθούν στην κατεύθυνση της κοινωνικής κατοικίας».
Ολες αυτές οι ρομαντικά ουτοπικές προτάσεις είναι παραλλαγές παλαιότερων προτάσεων (του Τεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδος το 2009), οι οποίες για τον ένα ή τον άλλο λόγο ναυάγησαν. Το βασικό πρόβλημα στις περισσότερες προτάσεις των πολιτικών μας ή των υποψήφιων δημοτικών αρχόντων μας είναι το διαζύγιο με το κόστος μιας πρότασης. Ετσι, χάριν συζητήσεως, ας δούμε τις προτάσεις και ποιος τις χρηματοδοτεί. Εστω ότι φτιάχνουμε τον ξενώνα. Θα τον λειτουργεί ο δήμος και οι συγγενείς δεν θα πληρώνουν τίποτα ή μήπως ο δήμος θα γίνει ξενοδόχος και θα χρεώνει τη διαμονή; Στην πρώτη περίπτωση δημιουργούμε νέα έξοδα για τον δήμο, χωρίς ανάλογα έσοδα. Στη δεύτερη περίπτωση, η ιστορία από το παρελθόν δεν ευνοεί αυτή τη δραστηριότητα. Οι δήμοι είχαν τα Ξενία στα καλύτερα σημεία των δήμων τους και όχι μόνο δεν μπόρεσαν να τα εκμεταλλευτούν, αλλά τα άφησαν να απαξιωθούν πλήρως, μέχρι που τα πήραν οι ιδιώτες, για να τα κάνουν πάλι καλά ξενοδοχεία. Πάμε στο μουσείο. Είναι απολύτως βέβαιο ότι το μουσείο, το οποίο θέλει φύλαξη, καθαριότητα, συντήρηση κ.λπ., θα «μπαίνει μέσα» με τα μπούνια. Ποιος θα είναι ο επισκέπτης αυτού του μουσείου της προσφυγιάς; Πάντως ο ξένος τουρίστας αποκλείεται να πηγαίνει στο μουσείο αυτό. Εδώ το Αρχαιολογικό Μουσείο μας, με τα εξαιρετικά εκθέματα, έχει οικονομικά προβλήματα. Ποιος πληρώνει το μάρμαρο; Και πάλι οι δημότες. Και πάμε στην κοιτίδα καινοτομίας. Εδώ αποκαλύπτεται το μέγεθος της επιπολαιότητας. Η καινοτομία είναι σήμερα μια πιασάρικη λέξη και είναι σκόπιμο να τη βάλουμε στο ρεπερτόριό μας. Πιο εύκολα γίνεται η καλύβα του Καραγκιόζη κέντρο καινοτομίας, παρά τα προσφυγικά της Αλεξάνδρας. Εξηγούμαι. Ενα κέντρο καινοτομίας θέλει υποδομές, κυρίως για τη διασύνδεση συστημάτων. Θέλει ψευδοπατώματα και ψευδοροφές και ελεγχόμενο κλιματιστικά περιβάλλον. Πόσα χρήματα θα απαιτηθούν για να μετατραπούν διαμερίσματα των 50 τετραγωνικών, που χτίστηκαν πριν από 80 χρόνια, για να γίνουν σύγχρονα εργαστήρια καινοτομίας; Πιο πολύ θα στοιχίσει η μετάλλαξη των κτιρίων αυτών παρά η κατασκευή τους από το μηδέν.
Τέλος, πετάξαμε και λίγο ΕΣΠΑ (το οποίο έχει λήξει το 2013) για να φανούμε φιλοευρωπαίοι, αλλά δεν φροντίσαμε να μάθουμε αν το νέο ΣΕΣ (Σύμφωνο Εταιρικής Σχέσης 2014 - 2020) χρηματοδοτεί την κοινωνική κατοικία. Κατά τα άλλα, ισχύει αυτό που είπε ο Οβίδιος: «Ολοι είναι πάμπλουτοι όταν δίνουν μόνο υποσχέσεις».
Ελάτε τώρα να δούμε με νηφαλιότητα τη σημερινή κατάσταση των προσφυγικών. Οι 8 πολυκατοικίες διαθέτουν 228 διαμερίσματα των περίπου 50 τετραγωνικών το καθένα. Από αυτά, 137 που βρίσκονται στις 4 πολυκατοικίες που είναι κοντά στη λεωφόρο Αλεξάνδρας μεταβιβάστηκαν στο ΤΑΙΠΕΔ. Αλλα περίπου 40 διαμερίσματα ανήκουν στο ΥΠΕΚΑ. Τα υπόλοιπα 51 ανήκουν σε ιδιώτες. Αυτοί έχουν επιλέξει να κατοικούν στα διαμερίσματα αυτά και είναι μάλλον ικανοποιημένοι.
Τα περισσότερα διαμερίσματα που πήρε το ΤΑΙΠΕΔ έχουν καταληφθεί από μετανάστες, άστεγους, τοξικομανείς και άτομα του αντιεξουσιαστικού χώρου. Πολλά διαμερίσματα δεν έχουν ρεύμα και νερό, αλλά οι καταληψίες «κλέβουν» το ρεύμα και το νερό με καλώδια και λάστιχα από άλλα διαμερίσματα. Υπάρχουν δημοσιεύματα που μιλούν για διακίνηση ναρκωτικών και έντονη ανασφάλεια των νόμιμων κατοίκων των πολυκατοικιών. Και όλα αυτά συμβαίνουν ουσιαστικά κάτω από το βλέμμα της ΓΑΔΑ που βρίσκεται πολύ κοντά, σε απόσταση περίπου 100 μέτρων.
Σύμφωνα με απόφαση (2009) του Κεντρικού Αρχαιολογικού Συμβουλίου (ΚΑΣ), ολόκληρο το συγκρότημα χαρακτηρίστηκε μνημείο λόγω της ιστορικής, αρχιτεκτονικής και κοινωνικής του σημασίας. Υστερα από αυτή την απόφαση του ΚΑΣ, δεν μπορεί κανείς ούτε να γκρεμίσει τις πολυκατοικίες ούτε να αλλοιώσει τον χαρακτήρα τους. Δηλαδή, το μόνο που μπορεί να γίνει είναι να εκδιωχθούν οι καταληψίες, να επισκευαστούν οι πολυκατοικίες και να καθαρίσει ο περιβάλλων χώρος, που σήμερα χρησιμοποιείται ως χώρος στάθμευσης. Με άλλα λόγια, τα προσφυγικά που σήμερα είναι ερείπια, να ξαναγίνουν κατοικίες όπως αρχικά δημιουργήθηκαν, αν βρεθεί κανένας χριστιανός για να βάλει τα λεφτά ώστε να γίνουν όλα αυτά. Πού είναι, λοιπόν, το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας; Κατοικίες για τους πρόσφυγες ήταν αρχικά και κατοικίες θα παραμείνουν. Γιατί τόση φασαρία; Μήπως γιατί θα εκδιωχθούν οι παράνομοι καταληψίες; Ή μήπως αναζητώντας τη βέλτιστη λύση θα τα αφήσουμε για άλλα 10-20 χρόνια να ερημώνουν;
Κλείνοντας, αντί για ανέκδοτο σας παραθέτω τη δήλωση του υποψήφιου δημάρχου των Ανεξάρτητων Ελλήνων Β. Καπερνάρου: «Η κυβέρνηση, εκμεταλλευόμενη και την αδράνεια του δημάρχου να τις προστατεύσει και να τις αξιοποιήσει, αποφάσισε το ξεπούλημά τους» και συνεχίζει: «Η κυβέρνηση σβήνει την ιστορία, αλλά και το μέλλον της πόλης μας, πουλώντας κάθε τετραγωνικό της, για να εξασφαλίσει τους τόκους των δανειστών». Σε μια πρόταση έχει βάλει μέσα όλα τα κακά της μοίρας μας: «αδράνεια του δημάρχου», «ξεπούλημα», «σβήσιμο της ιστορίας», αλλά πάει και το «μέλλον» μας και φυσικά «δανειστές» και «τόκους» για να μας θυμίζουν τους τοκογλύφους. Και έπειτα από αυτή τη δήλωση, ακόμα έχετε αμφιβολίες ότι μας ψεκάζουν;
ΤΟΥ ΑΝΔΡΕΑ ΔΡΥΜΙΩΤΗ*
Πηγή: Η Καθημερινή
* Ο κ. Ανδρέας Δρυμιώτης είναι σύμβουλος επιχειρήσεων.