Το «πράσινο φως» για την αποφυγή κατεδάφισης τέτοιου είδους αυθαιρέτων στον αιγιαλό ανάβει το Συμβούλιο της Επικρατείας, με απόφαση που ακυρώνει σχετικό πρωτόκολλο κατεδάφισης. Ταυτόχρονα, το ΣτΕ ξεκαθαρίζει ότι κάθε άλλο αυθαίρετο στον αιγιαλό ή στη θάλασσα, που δεν έχει τη διοικητική άδεια που προβλέπει η νομοθεσία για τον αιγιαλό, πρέπει να «πέφτει», ανεξάρτητα από το πότε κτίστηκε.
Την ίδια στιγμή, εξάλλου, η πολιτεία θα προωθήσει τροπολογία (όπως τονίστηκε στη δίκη για τα αυθαίρετα στην Ολομέλεια ΣτΕ την περασμένη Παρασκευή) που θα εξαιρεί από την «τακτοποίηση» όσα κτίσματα κρίθηκαν αυθαίρετα και κατεδαφιστέα με αμετάκλητη δικαστική απόφαση.
Η νέα δικαστική απόφαση «μπούσουλας» που εξέδωσε σε μείζονα σύνθεση -λόγω σπουδαιότητας- το Ε' τμήμα ΣτΕ, δίνει κατευθυντήριες γραμμές για την τύχη χιλιάδων αυθαιρέτων που βρίσκονται στα όρια του αιγιαλού.
Ακολουθώντας την αυστηρή νομολογιακή γραμμή, το ΣτΕ τονίζει ότι πρέπει κατ' αρχήν να κατεδαφίζεται κάθε αυθαίρετο κτίσμα που έχει ανεγερθεί εν μέρει ή συνολικά μέσα στον αιγιαλό ή στη θάλασσα, χωρίς την προβλεπόμενη άδεια (κατά τη νομοθεσία περί αιγιαλού), ανεξάρτητα από το πότε κτίστηκε, δηλαδή ακόμα και αν ανεγέρθηκε πριν οριοθετηθεί ο αιγιαλός με διοικητική πράξη.
Κι αυτό γιατί -τονίζει το ΣτΕ- ο αιγιαλός δεν δημιουργείται με σχετική πράξη της πολιτείας, αλλά προκύπτει από φυσικά φαινόμενα, δηλαδή τις μεγαλύτερες αλλά συνήθεις αναβάσεις των κυμάτων και η διαδικασία καθορισμού ορίων αποσκοπεί απλά στη διαπίστωση του πραγματικού αυτού γεγονότος.
Ωστόσο, το ανώτατο δικαστήριο βάζει «φρένο» στην κατεδάφιση στις περιπτώσεις που η ανέγερση του κτίσματος εντός του αιγιαλού έγινε μεν χωρίς άδεια (με βάση τη νομοθεσία περί αιγιαλού), αλλά με βάση οικοδομική άδεια που εκδόθηκε σε χρονική στιγμή κατά την οποία δεν είχε ακόμα οριοθετηθεί ο αιγιαλός με διοικητική πράξη.
Το σκεπτικό
Το ΣτΕ δέχεται ότι δεν είναι επιτρεπτή η έκδοση πρωτοκόλλου κατεδάφισης ενός τέτοιου κτίσματος εντός του αιγιαλού, ο οποίος οριοθετήθηκε εκ των υστέρων περιλαμβάνοντας το μέσα στα όριά του. Και τούτο διότι -τονίζει το ΣτΕ- η ανέγερση του κτίσματος δεν έγινε χωρίς καμία άδεια, αλλά με βάση την οικοδομική άδεια που την επέτρεψε και που εμφανίζεται ως προϊόν παρεμπίπτουσας κρίσης των αρμοδίων αρχών για τα όρια του αιγιαλού. Η ορθότητα και η νομιμότητα της κρίσης αυτής δεν μπορεί να αμφισβητηθεί ούτε να ελεγχθεί παρεμπιπτόντως από το όργανο που είναι αρμόδιο για την έκδοση πρωτοκόλλου κατεδάφισης, κατά τη νομοθεσία περί αιγιαλού.
Αντίθετα, η κατεδάφιση είναι επιτρεπτή αν ανακλήθηκε η οικοδομική άδεια που επέτρεψε την ανέγερση. Ομως, το ΣτΕ κρίνει ότι για να γίνει ανάκληση μιας τέτοιας άδειας, πρέπει να λαμβάνονται υπόψη λόγοι υπέρτερου δημοσίου συμφέροντος που θα τη δικαιολογούσαν και οι οποίοι μπορεί να συνδέονται με την προστασία του ευπαθούς οικοσυστήματος του αιγιαλού, αλλά ταυτόχρονα πρέπει να συνεκτιμάται -μεταξύ άλλων- πόσος χρόνος έχει περάσει από την έκδοση της άδειας, αλλά και τα δικαιώματα που απέκτησαν στο μεταξύ οι καλόπιστοι ιδιοκτήτες.
Στη συγκεκριμένη υπόθεση κτίσμα στη Σέριφο ανεγέρθηκε το 1960, ενώ ο αιγιαλός οριοθετήθηκε το 1983 και το 1993 δόθηκε άδεια να αλλάξει χρήση λειτουργώντας ως κατάστημα.Οι ιδιοκτήτες ζήτησαν επανακαθορισμό των ορίων του αιγιαλού σημειώνοντας ότι μεταξύ του κτίσματος και της θάλασσας παρεμβάλλεται κεντρικός δρόμος διέλευσης οχημάτων, αλλά η απόφαση το 2010 ήταν (κατά πλειοψηφία) δυσμενής γι' αυτούς.
Ομως το ΣτΕ ακύρωσε το πρωτόκολλο κατεδάφισης αυθαιρέτου κρίνοντας ότι δεν εκδόθηκε νόμιμα από την Κτηματική Υπηρεσία Κυκλάδων, αφού οι ιδιοκτήτες έκτισαν με βάση οικοδομική άδεια που εκδόθηκε 23 χρόνια πριν από την οριοθέτηση του αιγιαλού.
Αλέξανδρος Αυλωνίτης
http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22768&subid=2&pubid=64077926