«Στοπ» στα έργα της εκτροπής του Αχελώου έβαλε η Ολομέλεια του Συμβουλίου της Επικρατείας. Είναι η πέμπτη φορά που το έργο ακυρώνεται από το ΣτΕ, ωστόσο το Δημόσιο ήδη ανέθεσε μελέτες για να υποστηρίξει μία ακόμα προσπάθεια ολοκλήρωσής του.
Το Συμβούλιο της Επικρατείας ακυρώνει και πάλι τους περιβαλλοντικούς όρους της εκτροπής του Αχελώου, κρίνοντας αντισυνταγματική τη διάταξη του νόμου του 2006 με την οποία επανεκκινήθηκαν τα έργα.
Στοπ στα έργα της εκτροπής του Αχελώου έβαλε ομόφωνα η Ολομέλεια του Συμβουλίου της Επικρατείας. Μάλιστα, είναι η πρώτη φορά που το ανώτατο ακυρωτικό δικαστήριο κρίνει ότι ένα μεγάλο έργο «παραβιάζει ευθέως την αρχή της βιώσιμης ανάπτυξης». Πρόκειται για την 5η φορά που η εκτροπή του Αχελώου ακυρώνεται από το ΣτΕ, ωστόσο το Δημόσιο ήδη ανέθεσε μελέτες για να υποστηρίξει ακόμα μία προσπάθεια ολοκλήρωσής της...
Η απόφαση δημοσιεύθηκε χθες και αναμένεται να καθαρογραφεί μέσα στις επόμενες ημέρες. Οπως προκύπτει, η Ολομέλεια του Συμβουλίου της Επικρατείας ακυρώνει και πάλι τους περιβαλλοντικούς όρους του έργου, κρίνοντας αντισυνταγματική τη διάταξη του νόμου του 2006 με την οποία επανεκκινήθηκαν τα έργα.
Τρία σημεία
Πιο συγκεκριμένα, σύμφωνα με πληροφορίες της «Κ», το ανώτατο ακυρωτικό δικαστήριο διαπίστωσε τρεις πλημμέλειες σε σχέση με την κοινοτική νομοθεσία:
- Σε σχέση με την Οδηγία για τις περιοχές Natura, η απόφαση επισημαίνει ότι η άδεια δόθηκε με βάση πλημμελή στοιχεία, καθώς δεν έχει πραγματοποιηθεί μελέτη.
- Σε σχέση με τη νομοθεσία για την προστασία των υδατικών πόρων, η απόφαση επισημαίνει ότι το έργο θεωρήθηκε «δεδομένο», με παραπομπή σε μελέτες προηγουμένων δεκαετιών.
- Τέλος, ενδιαφέρον έχει η παρατήρηση του ΣτΕ σε σχέση με την Οδηγία για την εκτίμηση των περιβαλλοντικών επιπτώσεων από μεγάλα έργα. Το δικαστήριο επισημαίνει ότι δεν ακολουθήθηκε η δέουσα διαδικασία στο Κοινοβούλιο – με άλλα λόγια, ότι οι βουλευτές δεν ενημερώθηκαν για το τι ψήφιζαν (υπενθυμίζεται ότι η συγκεκριμένη διάταξη ήταν μια από τις πολλές διάσπαρτες ρυθμίσεις στον ν.3481/06 με βασικό θέμα το Κτηματολόγιο).
Επίσης, το ανώτατο ακυρωτικό δικαστήριο επισημαίνει την απουσία ειδικής εκτίμησης από τη μελέτη περιβαλλοντικών επιπτώσεων για τις επιπτώσεις του έργου (και ιδίως του φράγματος της Συκιάς) στα πολιτιστικά στοιχεία της περιοχής (μνημεία, γεφύρια, εκκλησίες κ.λπ.).
Πάντως, το πιο σημαντικό σημείο στην απόφαση της Ολομέλειας είναι ότι για πρώτη φορά ένα έργο τέτοιου μεγέθους κρίνεται ότι παραβιάζει ευθέως την αρχή της βιώσιμης ανάπτυξης. Η συγκεκριμένη κρίση του δικαστηρίου ελήφθη κατά πλειοψηφία (η μειοψηφία υποστήριξε ότι το συγκεκριμένο ζήτημα έχει κριθεί στην απόφαση 3478/2000).
Σημαντική είναι και μια παρατήρηση, η οποία μπορεί να εκληφθεί ως υπόδειξη προς την Πολιτεία. Στην απόφαση επισημαίνεται πως, ακόμα κι αν η εκτροπή θεωρούνταν έργο κυρίως υδρευτικό (όπως «επαναβαπτίστηκε» από την Πολιτεία, καθώς η εκτροπή ποταμών για άρδευση απαγορεύεται από την κοινοτική νομοθεσία) και για λόγους γενικού συμφέροντος επιτρεπόταν η επέμβαση σε τόπους κοινοτικής σημασίας, θα έπρεπε να ζητηθεί πρώτα η γνωμοδότηση των υπηρεσιών της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.
Υστερα από αυτή την εξέλιξη, η συνέχιση και η ολοκλήρωση των έργων της εκτροπής απαγορεύτηκαν και πάλι. Παρότι πρόκειται για την 5η ακύρωση του έργου (οι περιβαλλοντικοί του όροι ακυρώθηκαν με δύο αποφάσεις του ΣτΕ το 1994, κατόπιν το 2000, το 2005 και το 2006) και παρά τη μεγάλη σπατάλη χρημάτων ανά τα έτη (υπολογίζεται ότι έχουν ήδη ξοδευτεί περί τα 600 εκατ. ευρώ), το υπουργείο Υποδομών ξεκίνησε την άνοιξη του 2013 νέα προσπάθεια να παρακαμφθούν οι αντιδράσεις του ανώτατου ακυρωτικού δικαστηρίου. Το ΥΠΟΜΕΔΙ ανέθεσε οικολογική μελέτη και μελέτη για τον τρόπο μείωσης του όγκου και των επιπτώσεων του φράγματος της Συκιάς.
Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΛΙΑΛΙΟΥ
Πηγή: Η Καθημερινή